زیبایی طبیعی، طبع آرام و استعداد چشمگیر اینگرید برگمن را به یکی از ستارگان دوران طلایی هالیوود بدل ساخت. تماشاگران شیفته‌اش بودند، هالیوود او را می‌ستود و منتقدان او را «ترکیبی از دل‌فریبی و معصومیت» لقب داده بودند.
ستاره‌ای به‌یادماندنی
بیش از یک‌صد سال از تولد اینگرید برگمن می‌گذرد، بازیگری که از ستارگان فراموش‌نشدنی آسمان سینما محسوب می‌شود. در تاریخ فیلم و سینما شاید کمتر هنرپیشه زنی را بتوان یافت که در چنین طیف گسترده‌ای از چهره‌های برجسته و محبوب سینمایی همکاری کرده باشد، از آلفرد هیچکاک و روبروتو روسلینی گرفته تا همفری بوگارت، گری کوپر، کری گرانت، آنتونی کوئین، یول برینر و عمر شریف.
علاقه زودهنگام
اینگرید برگمن روز ۲۹ اوت ۱۹۱۵ از مادری آلمانی و پدری سوئدی در استکهلم متولد شد. پس از درگذشت والدینش در سال‌های کودکی به نزد اقوامش فرستاده شد.۱۷ساله بود که در یک مسابقه هنرپیشگی توجه داوران را به خود جلب کرد و توانست بورس تحصیلی تئاتر سلطنتی در استکهلم را به دست آورد.
چهره‌ای پراستعداد
استعداد چشمگیر اینگرید در بازیگری به‌زودی کشف شد. او در سال ۱۹۳۲ نخستین پیشنهادها را برای ایفای نقش در فیلم دریافت کرد. اینگرید برگمن به همراه ادوین آدولفونسون در فیلم سوئدی «فقط یک‌شب» (محصول ۱۹۳۹).
حضور درصحنه تئاتر
بازی درخشان برگمن در سال ۱۹۴۶ در نمایشنامه‌ی «ژان دارک»، جایزه «تونی» را برایش به ارمغان آورد. این جایزه از سال ۱۹۴۷هرساله به نقش‌های ایفا شده و تولیدات نمایشی برادوی (نیویورک) داده و به‌عنوان مهم‌ترین جایزه عرصه تئاتر آمریکا شناخته می‌شود.
فصلی تازه در هالیوود
اینگرید برگمن برای نخستین بار در سال ۱۹۳۹ به هالیوود رفت. او در آن زمان در زادگاهش سوئد هنرپیشه‌ای شناخته‌شده بود. او که در سال ۱۹۳۶ در فیلم سوئدی «میان‌پرده» بازی کرده بود، در آمریکا در بازسازی دوباره همین فیلم ایفای نقش کرد. استقبال مخاطبان از این محصول هالیوودی چشمگیر بود و نوید ظهور یک ستاره جدید را می‌داد. نمایی از نسخه آمریکایی «میان‌پرده» با بازیگری برگمن و لسلی هاوارد.
«کازابلانکا»
فیلمی که اینگرید برگمن را به شهرتی جهانی رساند و جاودانه کرد، «کازابلانکا» بود. اینگرید برگمن در نقش الزا لاند در فیلم «کازابلانکا» در کنار همفری بوگارت یکی از به‌یادماندنی‌ترین نقش‌های خود در سینما را به‌جای گذاشت. زوج هنری برگمن و بوگارت در این فیلم به یکی از عاشقانه‌ترین زوج‌های تاریخ سینما تبدیل شدند.
نخستین اسکار
در سال ۱۹۴۴ فیلم «چراغ‌گاز» با بازیگری اینگرید برگمن به نمایش درآمد؛ فیلمی که یک سال بعد جوایز متعددی را برای او به ارمغان آورد، ازجمله جایزه اسکار و گلدن گلوب برای بهترین بازیگر نقش اول زن. نمایی از فیلم »چراغ‌گاز».
در کنار کری گرانت
اینگرید برگمن و کری گرانت در سال ۱۹۴۶ در فیلم «بدنام» ساخته آلفرد هیچکاک در کنار یکدیگر قرار گرفتند.
آشنایی با روسلینی
اینگرید برگمن و روبرتو روسلینی، کارگردان شهیر ایتالیایی نخستین فیلم مشترکشان را در سال ۱۹۴۹ ساختند. برگمن که در آن زمان متأهل بود، به روسلینی دل بست. انتشار این خبر رسوایی و جنجال بزرگی در آمریکا به راه انداخت. اینگرید برگمن اندکی بعد از همسرش، یک دندان‌پزشک سوئدی، طلاق گرفت و همراه با روبرتو روسلینی به رم رفت. آن دو در سال ۱۹۵۰ با یکدیگر ازدواج کردند.
۷فیلم و ۳ فرزند
دوران زناشویی روسلینی و برگمن بیش از ۸ سال دوام نداشت. آن‌ها در سال ۱۹۵۷رسماً از هم جدا شدند؛ اما از زندگی مشترک آن‌ها ۷ فیلم سینمایی و ۳ فرزند باقی ماند: در سال ۱۹۵۰ پسری به نام روبرتینو به دنیا آمد و در سال ۱۹۵۲دو دختر دوقلو در رم پا به جهان گذاشتند که ایزابلا یکی از آن‌ها بود. تصویری از آن‌ها به همراه پسرشان روبرتو اینگمار و دوقلوهای دختر ایزابلا و ایزوتا در خانه‌ی تابستانی‌شان در حومه‌ی شهر رم.
رد پای پدر و مادر
ایزابلا روسلینی ۵ ساله بود که پدر و مادرش از هم جدا شدند. او نخست نزد پدر نامدار خود در رم ماند، سال‌های کودکی و جوانی را در ایتالیا و فرانسه گذراند و با سه زبان انگلیسی و ایتالیایی و فرانسوی بزرگ شد. ایزابلا روسلینی امروزه یکی از چهره‌های محبوب و موفق عالم سینما به شمار می‌رود و افزون بر بازیگری تاکنون چندین بار در جمع داوران جشنواره‌های بزرگ بین‌المللی حضورداشته است.
بازهم کری گرانت
اینگرید برگمن و کری گرانت ۱۲ سال بعد از نخستین همکاری‌شان بار دیگر در فیلم «بی‌احتیاط»همبازی شدند. این فیلم دومین نمونه موفقیت‌آمیز از بازی مشترک این دوستاره‌ی بزرگ است. برگمن و گرانت در سال ۱۹۵۹به خاطر بازی در این فیلم نامزد دریافت جایزه گلدن گلوب برای بهترین هنرپیشگان نقش اول مرد و زن شدند.
فصلی جدید در آمریکا
اینگرید برگمن که پس از جدایی از روبرتو روسلینی به آمریکا برگشته بود، به‌زودی جایگاه خود را در سینمای هالیوود بازیافت. او پس از بازی در شماری از فیلم‌های اروپایی، در سال ۱۹۵۷ برای دومین بار به خاطر بازی در فیلم «آناستازیا» جایزه اسکار را برنده شد.
دوستان وفادار
کری گرانت و اینگرید برگمن دوستانی خوب در هالیوود به شمار می‌رفتند. در سال ۱۹۵۶ زمانی که جایزه اسکار بهترین هنرپیشه زن برای بازی در فیلم «آناستازیا» به اینگرید برگمن تعلق گرفت، کری گرانت برای دریافت جایزه به‌جای وی به روی صحنه رفت. برگمن در آن زمان هنوز آمادگی رویارویی با جامعه آمریکا را به دلیل رابطه جنجالی‌اش با روسلینی نداشت.
ازدواج دوباره
اینگرید برگمن یک سال پس از جدایی از روبرتو روسلینی بار دیگر ازدواج کرد. همسر جدید او لارس اشمیت، تهیه‌کننده‌ی سوئدی بود. پیوند این دو چهره در سال ۱۹۷۵ شکسته شد.
سومین اسکار
سال ۱۹۷۵ اگرچه سال جدایی برگمن لارس اشمیت بود، اما ازلحاظ هنری موفقیت‌هایی نیز برای برگمن به همراه داشت. او به خاطر بازی در فیلم «قتل در قطار سریع‌السیر شرق» که بر اساس داستانی جنایی از آگاتا کریستی ساخته‌شده (محصول ۱۹۷۴) جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن را دریافت کرد.
بازهم اسکار
اینگرید برگمن یک سال بعد نیز موردستایش قرار گرفت و جایزه افتخاری اسکار به‌پاس یک‌عمر فعالیت هنری به او اهدا شد.
وداع
اینگرید برگمن نزدیک به نیم‌قرن در برابر دوربین بازی کرد. او یک‌بار در مورد خود گفته بود: «من پشیمان نیستم. اگر نگران این بودم که مردم در موردم چه می‌گویند، هیچ‌وقت نمی‌توانستم آن‌گونه زندگی کنم که کردم.» برگمن در روز ۲۹ اوت سال ۱۹۸۲ در شهر لندن پس از چند سال مبارزه تسلیم سرطان سینه شد و درگذشت.
