بالأخره بعد از ماه‌ها کشمکش و جنجال نهمین آلبوم محسن چاوشی به بازار آمد. آلبومی به نام «ابراهیم»؛ با ۶ قطعه جذاب که توانسته‌اند از تور ممیزی بگریزد.
با اینکه دردسرهای این آلبوم برای محسن چاوشی عمری 9 ماهه دارد، اما دوستداران این خواننده در یک ماه اخیر از بروز مشکل برای این آلبوم خبردار شدند. یک ماه سراسر درگیری و جنجال؛ که درنهایت با اعطای مجوز ارشاد خاتمه یافت؛ با اینکه در این بین دو قطعه زیبای این آلبوم قربانی سلیقه کارگزاران ممیزی شدند. بله؛ «ابراهیم» با قربانی کردن دو قطعه مهمش بالأخره از این دام چاله بیرون آمد.
انتشار ابراهیم ظاهراً چنان سنگینی حیرت‌انگیزی بر دوش‌های چاوشی داشته که این خواننده هم‌زمان با انتشار آلبومش در یک گفت‌وگوی رسانه‌ای تمام فشارها را بیرون ریخته است. چاوشی ابراهیم را «روزنوشت‌هایی برای این برهه از زندگی‌مان» نامیده؛ «بار بزرگی که از دوشش برداشته‌شده»؛ و البته مهم‌ترین جمله‌اش جایی است که می‌گوید: با ابراهیم پا به میدان جنگ گذاشته‌ام. این خواننده درباره دشواری‌های ابراهیم می‌گوید: «خوشحالم که بالأخره سرم را بالا می‌گیرم. به مردم و هنرمندانی که در این هفته‌های پرفشار کنارم بودند، افتخار می‌کنم. هرگز هرگز خودم را از این مردم جدا نمی‌دانم و تا ابد صدای دردهای آن‌ها خواهم ماند.»
نکته جالب در مورد آلبوم چاوشی این است که ابراهیم در فروشگاه‌های سراسر کشور با ۶ قطعه منتشرشده اما در سایت‌های فروش آنلاین همچون بیپ‌تونز با ۸ قطعه به مخاطبان عرضه می‌شود. این دو قطعه اضافه قطعات عاشقانه‌ای به نام‌های «تو در مسافت بارانی» و «ما بزرگ و نادانیم» هستند که به صورت رایگان در فضای مجازی منتشرشده‌اند.
بسیاری از منتقدان و کارشناسان آلبوم ابراهیم را بهترین آلبوم کارنامه محسن چاوشی می‌دانند. آلبومی که از نظر دغدغه‌های اجتماعی چاوشی و کمال‌گرایی موسیقایی او در قیاس با ۸ آلبوم قبلی این خواننده نزدیک‌تر به سلایق او به نظر می‌رسند. این موضوع را البته خود چاوشی تأیید نمی‌کند: من نباید درباره این آلبوم اظهارنظر کنم. برداشت هرکس کاملاً آزاد است. بگذارید کارها را مردم بشنوند و درباره آن قضاوت کنند. میثم یوسفی یکی از کسانی است که ابراهیم را پسندیده. این شاعر و ترانه‌سرا که با هنرمندانی چون ابراهیم حامدی، رضا یزدانی، رضا صادقی و... همکاری کرده، عقیده دارد: محسن چاوشی از زمانی که مجاز شد قدم به قدم به سمت جدی‌ترشان و دغدغه‌مندی در مفهوم و اندیشه رفته و آلبوم ابراهیم نقطه تعالی این مسیر است.
دوستداران ابراهیم راز موفقیت این آلبوم را در هماهنگی کامل میان خواننده با ترانه‌سرای اثر می‌دانند. نکته‌ای که خود چاوشی هم به آن اذعان دارد: من و حسین صفا کلمه به کلمه اشعار را زندگی کرده‌ایم و هر واژه تکه‌ای از احساس ما را در سال‌های میان‌سالی شامل می‌شود. نه آن‌قدر غمگین و اندوهناک و نه آن‌قدر پیچیده و غریب...
میثم یوسفی در این زمینه نیز نگاه مثبتی به ابراهیم دارد: من در موسیقی اندیشمند معتقد به سانگ‌رایتربودن آهنگساز هستم؛ یعنی کلمات ترانه متعلق باشد به سازنده آهنگ؛ و در بیشتر قطعات ماندگار این اتفاق افتاده. در آلبوم ابراهیم این یکی شدن به این شکل افتاده که چاوشی و حسین صفا ناخودآگاه یک نفر شده‌اند. ابراهیم در نخستین روز انتشارش این پرسش را به وجود آورد که اساساً چرا باید چنین اثری زیر تیغ سانسور برود. یوسفی در این مورد حرف دارد. هیچ جای دنیا این‌گونه نیست که کسی تصمیم بگیرد که آیا اثر هنرمندی که بعد از عمری تلاش به آفرینش رسیده، منتشر بشود یا نه. مثلاً فرض کنید کسی می‌آمد و جلوی انتشار کارهای پیکاسو یا بتهوون را می‌گرفت. البته از نظر این ترانه‌سرا، این تنها کارکرد ممیزی نیست: جنبه دیگر این پروسه رانتی است که ایجاد می‌کند. وقتی ممیزی در قبال آثار چاوشی اتفاق می‌افتد، محبوبیت این خواننده با بسیج رسانه‌ها فشاری ایجاد می‌کند که درنهایت به امضای مجوز کار می‌انجامد، اما فرض کنید سانسور برای اثر یک هنرمند گمنام اتفاق افتاده باشد. او چون آن اهرم فشار عمومی را ندارد، کارش به فراموشی سپرده می‌شود. با تمام این اوصاف ابراهیم آمده. آلبومی که بی‌شک خیلی‌ها از شنیدنش لذت خواهند برد. مثل خوزستان، سنتوری، سنگ صبور و بی‌شمار ترانه دیگر.
پولاد امین
