چهارده سال از زمانی که برای اولین بار «شگفت‌انگیزان»، این خانواده ابرقهرمان پیکسار را دیدیم می‌گذرد، اما با بازگشت نویسنده و کارگردان این فیلم، «برد بِرد»، فاصله چندانی بین دو فیلم احساس نمی‌شود. بخش پایانی فیلم اول، اکنون مقدمهٔ فیلم دوم را تشکیل می‌دهد. «آندرمینر» (با صدای «جان راتزنبرگ») هنوز هم در تلاش برای نابودی و خسارت به «متروویل» است و شگفت‌انگیزان هم هنوز تمام قدرت‌های ابرقهرمانی‌شان را برای متوقف کردن او به کار می‌گیرند. این تداوم سریع رخدادهای قبلی به‌گونه‌ای راهی زیرکانه برای ساخت فیلم دوم در این سال‌های پررونق ابرقهرمان‌های سینمایی بوده است. در این فیلم اشاره و اهمیتی به دنیای سینمایی پرسودی نمی‌بینیم که در این سال‌ها وسعت یافته‌اند. البته در دنیای شگفت‌انگیزان هم دیگر آن دوره طلایی ابرقهرمان‌ها سپری‌شده است.
از لحاظی احساس می‌شود کاش داستان فیلم کمی بیشتر از پیش جلو می‌رفت و تغییر بیشتری می‌کرد. پس از شروع فیلم، به نظر می‌رسد که «شگفت انگیزان 2» با دقت و وسواس بالایی به جزئیات فیلم اول گره خورده باشد: ابرقهرمانان هنوز هم غیرقانونی هستند، قهرمانان داستان هنوز هم متکی به میلیونرهای مرموز و خیرخواهی هستند که آن‌ها را استخدام می‌کنند. البته تفاوت‌های کلیدی هم وجود دارد: کارفرما و خیرخواهان این فیلم، برادر و خواهری به نام‌های «ه» و «وینستون دیور» هستند که هر یک دلایل خودشان را برای کمک به خانواده ابرقهرمانان دارند تا بر وضعیت‌شان در جامعه و شهروند درجه دوم بودنشان غلبه کنند. دیورها با طرح کردن کمی تبلیغات، لابی گری، استفاده از منابعی مختلف و صرف هزینه به بازسازی وجهه عمومی آن‌ها کمک می‌کنند، همراه با «الاستیگرل/ هلن پار» (با صدای «هالی هانتر») که توانایی انعطاف‌پذیری‌اش باعث می‌شود خرابی‌های کمتری ایجاد کند.
مأموریت جدیدی آغاز می‌شود، اما همچون فیلم‌های «سریع و خشن» نهایتاً همه چیز به خانواده برمی‌گردد. وظایف و مبارزات جنایی و تقابل با خلاف‌کاران همراه با تعهدات خانوادگی فرصتی را برای شوخ‌طبعی‌هایی فراهم می‌کند (مثلاً وقتی‌که هلن از اینکه اولین قدرت جک‌جک کوچک را از دست داده است افسوس می‌خورد)، همچنین وضعیت پیچیده خانواده‌ای که همیشه چند ثانیه تا بروز یک بحران فاصله‌دارند. هلن اکنون نان‌آور خانه است، باب هم‌خانه می‌ماند و از بچه‌ها مراقبت می‌کند؛ باید به مراقبت از دختر نوجوان بدخلق، پسربچه عصبانی و کودکی غیرقابل‌پیش‌بینی‌شان بپردازد.
توانایی‌های پیشرفته، ناشناخته و خنده‌دار جک‌جک بیش از یک صحنه را به خود تخصیص می‌دهد، فیلم لحظات آرام‌تری هم در فضای مربوط به خانواده دارد. در کل پیوند قدرت‌های فرا طبیعی با کارهای عادی و روزمره، دست آورد اصلی پیکسار در این فیلم بوده است و همین مسئله‌ای قابل‌توجه در فیلم دوم «شگفت‌انگیزان» است.
اگر ایرادی بخواهیم داشته باشیم، همان مشکل همیشگی فیلم‌های ابرقهرمانی است که طراحی شخصیت ضد قهرمان کسل‌کننده است و جذابیت و پیچیدگی چندانی ندارد. برخلاف فیلم اول که شخصیت «سیندروم» دشمن قهرمانان، به خوبی پرداخت‌شده بود، در این نسخه «اسکریناسلیور» را داریم، شخصیت شرور و منفی که انگیزه‌هایش نامشخص است و معرفی او خیلی دیر اتفاق می‌افتد، هویت واقعی‌اش هم آن‌قدر با سروصدا منتقل می‌شود که حتی کودکان هم متوجه آن می‌شوند. ولی همه این‌ها آن‌قدر با هیجان و جذاب پیش می‌رود که می‌توان از این مسائل جزئی چشم‌پوشی کرد. بِرد آن هیجان و تحرک‌های زیاد و اکشن‌های هوشمندانه‌اش را در این فیلم هم ارائه داده است. لحظات جذاب و مهیجی همچون مادر سه کودک که به عنوان یک ترامپولین انسانی استفاده می‌شود که نمونه‌ای از هوشمندی و زیرکی کارگردان را نشان می‌دهد.
ایرادهایی در مورد ساختار همیشگی و تکراری و شخصیت ضد قهرمانی نه‌چندان پرداخت‌شده وجود دارد اما در کل داستانی خانوادگی و جذاب است که می‌تواند به‌اندازه هر فیلم ابرقهرمانی دیگری که امسال می‌بینید جذاب و مهیج داشته باشد.
جان نوگت/امپایر
شگفت‌انگیزان ۲ Incredibles 2
کارگردان: برَد بِرد
بازیگران: کریگ تی. نلسن، هالی هانتر، ساموئل آل. جکسون، مایکل جاکینو
سال: ۲۰۱۸
