در آستانه دویستمین سالگرد مرگ جین آستن، نویسنده محبوب و تأثیرگذار انگلیسی قرن نوزدهم نامه‌ای که او به خواهرزاده‌اش نوشته به قیمت دویست هزار دلار در یک حراجی به فروش رفت.
این نامه به تاریخ ۳۰ ماه اکتبر سال ۱۸۱۲، دیدگاه آستن به سبک‌کار ریچال هانتر، نویسنده رمان‌های گوتیک آن دوران را نشان می‌دهد. آستن در این یادداشت به برادرزاده‌اش، نامه‌ای خیالی و پر طعنه به این همکار خود نوشته و شخصیت‌های تکراری و کلیشه‌ای داستان‌های او را مسخره می‌کند. آستن و برادرزاده‌اش هر دو اعتراف می‌کنند که از خواندن کتاب «لیدی مک لارن» ریچال هانتر لذت برده‌اند اما به شیوه شخصیت‌پردازی نویسنده می‌خندند.
کتاب «لیدی مک لارن» هفت‌صد صفحه است و در چهار جلد منتشرشده است. آستن در بخشی از نامه خیالی‌اش می‌نویسد: «اگر خانم هانتر می‌دانست خانم جین آستن چقدر از موضوع داستان لذت برده قطعاً لطف می‌کرد و چهار جلد دیگر هم در مورد خانواده فلینت می‌نوشت» جین آستن، اغلب زنان هم‌دوره خودش را به خاطر سبک دراماتیک و خسته‌کننده قصه‌های عاشقانه‌شان دست می‌انداخت.
او توانایی‌های ادبی خودش را به‌خوبی می‌شناخت و با خواندن کتاب‌های متفاوت یاد گرفت از چه چیزهایی پرهیز کند تا داستان‌هایش جالب و خواندنی شوند. جین آستن بین سال‌های ۱۸۱۱ تا ۱۸۱۶، با نگارش چهار رمان «عقل و احساس»، «غرور و تعصب»، «منسفیلد پارک» و «اما» نام خود را به‌عنوان نویسنده‌ای صاحب سبک به ثبت رساند. سبک منحصربه‌فرد جین آستن در شیوه نگارش اوست که صدای راوی را با عمیق‌ترین احساسات شخصیت‌های قصه پیوند می‌زند. با خواندن داستان‌های جین آستن می‌توان پا جای پای شخصیت‌ها گذاشت و درعین‌حال، با نگاهی انتقادی و از فاصله به مسائل نگریست و جنبه‌های مختلف آن را دید.
احتمال مرگ با آرسنیک
جین آستن در هجدهم ماه ژوئیه سال ۱۸۱۷ در چهل‌ویک‌سالگی از دنیا رفت و علی‌رغم تلاش‌های مورخان هنوز علت مرگش مشخص نشده است. چندی پیش، مقاله‌ای در وب‌سایت کتابخانه بریتانیا منتشر شد و تئوری تازه‌ای را در مورد علت مرگ جین آستن مطرح کرد. در این مقاله علت احتمالی مرگ جین آستن مسمومیت با آرسنیک عنوان‌شده است که می‌تواند از آب آلوده باشد و یا ناشی از اشتباه پزشکی باشد. در سال ۱۹۹۹، یکی از نوادگان جین آستن میزتحریر او را به کتابخانه بریتانیا اهدا کرد. در این میز، سه عینک طبی با عدسی‌های محدب برای چشم‌های دوربین کشف شد که دوتای آن شماره‌های بالا داشت.
جین آستن در نامه‌هایی که در سال‌های آخر عمرش نوشته از ضعف بینایی گله کرده است. همچنین، احتمال اینکه آستن آب‌مروارید داشته زیاد است؛ بیماری که علتش می‌تواند دیابت و یا مصرف برخی از مواد شیمیایی از قبیل آرسنیک به مدت طولانی باشد. ازآنجایی‌که در آن دوران، درمانی برای دیابت پیدا نشده بود و افراد مبتلابه این بیماری در سن پایین از دنیا می‌رفتند، احتمال مسموم شدن جین آستن با آرسنیک زیاد است. البته این بدان معنا نیست که کسی از روی قصد او را مسموم کرده چراکه در قرن نوزدهم بسیاری از داروها، حاوی آرسنیک بودند.
