«نیک میسن» هنرمند نامدار بریتانیایی و از بنیانگذاران گروه موسیقی «پینک فلوید» تور جدیدی را آغاز کرده و به اجرای مجموعهای از آثار قدیم گروه در شهرهای اروپایی میپردازد.
نیک میسن ۷۴ ساله که در شهر بیرمنگام متولدشده، نوازنده درام بود و از زمان شکلگیری پینک فلوید در تمامی پروژههای هنری آن گروه شرکت داشت. او اخیراً با همکاری تعدادی از هنرمندان بریتانیایی گروهی با عنوان Saucerful of Secrets تشکیل داده و کنسرتهای کوچکی در شهرهای مختلف بریتانیا برگزار میکند؛ برنامههایی که با استقبال مناسبی از سوی هنردوستان همراه شده است.
نیک میسن برای این کنسرتها مجموعهای از آهنگهای دوران اولیه پینک فلوید را برگزیده است؛ آثاری که پیش از آلبوم مشهور «نیمهتاریک ماه» در سال ۱۹۷۳ اجراشده است. او در گفتگوهای رسانهای خود، با اشاره به خاطرات شیرین روزهای خوش گذشته، اجرای دوباره این آهنگهای قدیمی را تجربه دلنشینی توصیف کرد. البته آنها رویکرد تازهای در اجرای آهنگها دارند و از ملودی، ریتم یا تنظیمهای متفاوتی بهره گرفتند؛ ولی به گفته نیک میسن تلاش کردند به روح اولیه آثار پینک فلوید وفادار باشند.
غیر از نیک میسن که نوازنده درام است، سایر اعضای گروه «گری کمپ» و «لی هاریس» نوازنده گیتار، «گی پرت» نوازنده گیتار بیس و «دام بکن» نوازنده کیبورد هستند. هرچند که اجرای دوباره آهنگهای مشهور پینک فلوید برای گروهی ناشناس ریسک بالایی است، اما اجراهای آنها در لندن با تحسین منتقدین هنری همراه بود؛ که البته حضور نیک میسن بهعنوان یکی از اعضای اصلی پینک فلوید نقش مهمی در موفقیت این پروژه دارد. شایعاتی درباره سفر این گروه به آمریکا نیز مطرحشده است که البته هنوز قطعیت ندارد، اما با توجه به طرفداران زیاد پینک فلوید در آمریکا احتمال برگزاری چنین مجموعه کنسرتهایی غیرمحتمل نیست.
پینک فلوید از مشهورترین گروههای موسیقی راک جهان است که در دهههای شصت، هفتاد و هشتاد میلادی محبوبیت زیادی داشت و از اسطورههای این سبک موسیقی محسوب میشود. اعضای پینک فلوید نیک میسن، دیوید گیلمور، راجر واترز، ریچارد رایت و سید برت بودند. در سالهای اخیر و پس از فروپاشی گروه همواره احتمال همکاری دوباره آنها مطرحشده اما به نتیجه نرسید. با درگذشت ریک رایت نوازنده کیبورد پینک فلوید در سال ۲۰۰۵ اجرای دوباره اعضای اصلی گروه برای همیشه منتفی شد. نیک میسن بارها از اشتیاق خود برای همکاری اعضای پینک فلوید سخن گفته، ولی به عقیده او هرگز شاهد این رویداد تاریخی نخواهیم بود، چراکه چنین انگیزهای در دیوید گیلمور و راجر واترز وجود ندارد.