مجید رضاییان، استاد دانشگاه می‌گوید: «مطبوعات لحظه‌به‌لحظه بودن را نمی‌توانند دنبال کنند؛ چراکه آن‌ها با این پیشرفت تکنولوژی چنین وظیفه‌ای را هم ندارند؛ بنابراین بنایشان باید پیگیری خبر باشد و به سراغ روزنامه‌نگاری تحلیلی بروند.»
این پژوهشگر ژورنالیسم درباره‌ی عملکرد بعضاً نامطلوب مطبوعات در موضوعات مهم بین‌المللی و جا ماندن از این اتفاقات، می‌افزاید: «مطبوعات لحظه‌به‌لحظه بودن را نمی‌توانند دنبال کنند؛ بنابراین باید به سراغ روزنامه‌نگاری تحلیلی بروند و به چگونگی‌ها و چرایی‌ها بپردازند؛ کاری که در حال حاضر در دنیا رواج دارد.» او سپس با یادآوری این مطلب که وظیفه رسانه‌های مجازی پرداخت آنلاین به اخبار است، به حادثه مونیخ اشاره کرد که حتی شبکه‌های خبری تلویزیونی در انتشار آن از شبکه‌های اجتماعی عقب بودند و درعین‌حال گفت: «مطبوعات باید به سمت کار تحلیلی بروند؛ اینکه بگوییم چرا مطبوعات نمی‌توانند لحظه‌به‌لحظه بودن را دنبال کنند و از اخبار جا می‌مانند، ایراد نیست، اگر پیگیری خبر را انجام دهند بازهم این پیگیری خبر به‌روز است و می‌تواند ابعاد تازه‌ای از خبر باشد.» این استاد دانشگاه در ادامه با اشاره به اهمیت داشتن اطلاعات به‌روز که هم‌اکنون برای مطبوعات ما مسئله است، یادآور شد: «پیگیری اطلاعات به‌روز بر عهده مطبوعات است و عناصر اولیه آن‌هم بر عهده آژانس‌های خبری است.»
رضاییان سپس با اعتقاد بر اینکه برخی مطبوعات حرفه‌ای در دنیا از جایگاه خوبی برخوردار هستند، اظهار کرد: «شما آن تحلیلی که می‌توانید درباره‌ی نیس فرانسه در یک روزنامه بخوانید، در شبکه‌های خبری و شبکه‌های اجتماعی چنین تحلیلی را نمی‌بینید. شبکه‌های اجتماعی کارشان بازنشر است و تولیدی ندارند، مگر شهروندانی که در جریان حادثه قرارگرفته‌اند؛ بنابراین این مطبوعات هستند که می‌توانند این کار تحلیلی را انجام دهند. در خارج از ایران و سطح جهانی مطبوعات و رسانه‌ها چرایی و چگونگی حادثه و خبر را یافته‌اند. مطبوعات ما نیز باید این عناصر را حرفه‌ای و دقیق پیش ببرند تا جایگاه خود را حفظ کنند. اگر این جایگاه را پیدا کردند مخاطب هم استقبال می‌کند.»
او سپس درباره مطبوعات ایران و عملکرد آن‌ها در پرداختن به عناصر چگونگی و چرایی در سطح سوژه‌های بین‌المللی و داخلی به بیان نکاتی پرداخت و گفت: «درباره مطبوعات ایران آنچه در سطح سوژه‌های بین‌المللی مطرح شد قدرتی ندیدیم اما حداقل مطبوعات ما در مورد سوژه‌های داخلی فعال باشند. وقتی به سوژه‌ای می‌رسند که پر از چگونگی و چرایی است چرا آن را رها می‌کنند و ازاین‌جهت به مطبوعات ما نقد وارد است و در این زمینه فعال نشده‌اند و اینکه فعال وارد نمی‌شوند خود محل بحث است.»
حامد شاطرعباس
