مجله تایم که هرسال شخصیت سال خود را انتخاب می‌کند، این بار به‌جای یک نفر، چند نفر را انتخاب کرده و آن‌ها را «سکوت شکنان» نامیده است.اشاره تایم از سکوت شکنان، به کسانی است که سال ۲۰۱۷ که علیه آزار و اذیت جنسی لب به سخن گشودند و با این کار به‌عنوان صدای نهضت #Me Too در شبکه اجتماعی به اطلاع‌رسانی درباره آزاردهندگان جنسی پرداختند.
شخصیت سال مجله تایم امسال زنان و مردانی هستند که سکوت درباره آزار جنسی را شکستند. بسیاری این انتخاب مجله تایم را به‌جا خواندند و از این مجله برای درک اهمیت چنین جنبشی قدردانی کردند؛ اما بلافاصله بعدازآنکه عکس جلد این مجله منتشر شد بحث داغی درباره این عکس در شبکه‌های اجتماعی آغاز شد.
در این عکس تصویر پنج زن را می‌بینیم؛ اشلی جاد هنرپیشه هالیوود، ایزابل پاسکال، یک کارگر ۴۲ ساله مزرعه در مکزیک، آدام ایوا، زنی ۴۰ ساله از ساکرامانتو و سوزان فولر که شکایتش علیه مدیر شرکت تاکسیرانی اوبر باعث برکناری او شد؛ اما کمی دقت کنید. در گوشه پایین سمت راست این عکس، شما یک آرنج هم می‌بینید. انگار که عکس را به‌اشتباه بریده باشند و زنی که در آن گوشه نشسته، فقط دستش در قاب مانده است. این دست ناشناس بود که در شبکه‌های اجتماعی بحث را داغ کرد.
در ابتدا بعضی از کاربران تصور کردند که این اشتباه مجله تایم بوده، اما طولی نکشید که ماجرا روشن شد. مجله تایم می‌گوید آن آرنج یک زنی است که قربانی آزار جنسی بوده، شکایت کرده اما به خاطر آبرو و نگرانی از اینکه خانواده‌اش آسیب ببینند می‌خواسته هویتش پنهان بماند. مجله تایم در یادداشتی کوتاه توضیح داده که این زن ناشناس به این مجله گفته «پیش خودم فکر کردم، چه شد؟ چرا این اتفاق افتاد؟ چرا من واکنش نشان ندادم؟ من چه‌کار کردم، چه گفتم و چگونه رفتار کردم که او به خودش چنین اجازه‌ای داد؟»
بسیاری از کاربران شبکه‌های اجتماعی با خواندن این مطلب، آرنج زن ناشناس را نماینده میلیون‌ها زنی خواندند که هنوز می‌ترسند سکوت خود را بشکنند. این بازوی ناشناس نماد زنانی شد که هنوز در عمق دلشان به دنبال دلیل آن آزار جنسی در درون خود و رفتار خود می‌گردند. همین باعث شد که زنان بسیاری با این زن که هویتش مشخص نیست ارتباط برقرار کنند. یکی از کاربران توییتر نوشته «قسمت موردعلاقه من آن آرنج زن ناشناس روی جلد است. او نماینده تمام زنان دیگر است. آن بازوی همه ماست. همه ما زنان شخصیت سال هستیم.»
کاربر دیگری نوشته «اینکه یکی از زنان منتخب امسال هنوز احساس امنیت نمی‌کند که هویتش را آشکار کند حاکی از اهمیت و تأثیرگذاری این شکنندگان سکوت است.»
آزار جنسی محدود به یک فرهنگ و جغرافیای خاص یا چیزی تازه نیست؛ اما دو ماه پیش وقتی‌که روزنامه نیویورک‌تایمز مقاله‌ای درباره چند دهه اتهامات آزار جنسی علیه هاروی واینستین؛ یکی از قدرتمندترین تهیه‌کنندگان هالیوود منتشر کرد بحث این نوع رفتار و فرهنگی که قربانیان را مجبور به سکوت می‌کند بار دیگر داغ شد. در همان زمان هشتگ #من‌هم نیز در شبکه‌های اجتماعی مردم را از گوشه و کنار جهان تشویق کرد تا داستان‌های خود را درباره آزار جنسی به اشتراک بگذارند. هرچند این هشتگ حدود دو ماه پیش و بعد از رسوایی‌های جنسی اخیر در هالیوود داغ شد اما عمر این هشتگ بیش از ده سال است.
سازنده این هشتگ تارانا بورک است. او یک فعال حقوق زنان و دختران سیاه‌پوست است و این هشتگ را یک دهه پیش راه انداخت تا دختران وزنان سیاه‌پوست که مورد آزار و اذیت جنسی قرارگرفته بودند بتوانند درباره درد مشترک خود بگویند. تارانا هم امسال یکی از زنان منتخب سال مجله تایم است اما عکسش روی جلد منتشرنشده.
هنوز در بسیاری از کشورها و فرهنگ‌ها قربانیان آزار جنسی در افکار عمومی مقصر شناخته می‌شوند، این نوع نگاه باعث می‌شود که زنان از ترس آنکه به آن‌ها تهمت‌زده شود و باعث «بی‌آبرویی» شود، در برابر آزار جنسی سکوت کنند و آزاردهندگان جنسی هم بتوانند بدون نگرانی به این رفتار خود ادامه دهند. درواقع این فرهنگی است که قربانی را مسئول آزار و آزاردهنده را مصون از مجازات می‌کند.
موجی که امسال در هالیوود شروع شد و به‌جاهای دیگر هم سرازیر شد این فرهنگ سکوت را برای اولین بار در این سطح به چالش کشید و به جنبشی جهانی تبدیل شد که دست‌کم توانسته نشان دهد که آزار جنسی چقدر و تا چه حد گسترده است.
منبع: BBC
