سینما

سینما (512)

28 تیر 1395

میزگرد کارگردانان برتر سال نشریه «هالیوود ریپورتر» مثل هرسال به بررسی تجربیات کارگردان‌های شاخص با حضور مایکل لی، آنجلینا جولی، ریچارد لینکلیتر، بنت میلر، کریستوفر نولان و مورتن تیلدوم پرداخت.

27 تیر 1395

نمایشگاه پوستر فیلم مربوط به کارگردان‌های نسل اول سینمای ایران با عنوان «آن‌من در سینما» در موزه سینما برگزار می‌شود.

27 تیر 1395

ماریون کوتیار بازیگر فرانسوی برنده جایزه اسکار یکی از ۶۵۰ چهره برجسته کشورش است که امسال به دریافت نشان لژیون دونور مفتخر شد.

27 تیر 1395

کتاب «زندگی‌ام همه‌چیز من است» شامل مجموعه گفت‌وگوها با کریستف کیشلوفسکی کارگردان لهستانی سینما، به‌تازگی با گزینش و ترجمه آنا مارچینوفسکا توسط نشر ققنوس منتشر و راهی بازار نشر شده است.

14 خرداد 1399

سینمای ایران همواره مدنظر چند منتقد خارجی قرار دارد و اغلب شاهد نقدهای آن‌ها در نشریات گوناگون هستیم. «دبورا یانگ»، منتقد مشهور نشریه معتبر «ورایتی» و «هالیوودریپورتر» یکی از این منتقدان است که بسیار از فیلم‌های سینمای ایران را موردبررسی و تحلیل قرار داده است.

22 تیر 1395

محمدرضا وطن‌دوست نویسنده و کارگردان فیلم سینمایی «وقتی لیموها زرد شدند» برنده جایزه اول جشنواره بین‌المللی فیلم مونترال پس از ۸ سال فیلم مستند سینمایی «ننا»را با تصاویری شگفت‌انگیز آماده نمایش کرده است.

15 تیر 1395

عباس کیارستمی، فیلم‌ساز مطرح ایرانی که برای ادامه درمان بیماری‌ سرطان دستگاه گوارشی به فرانسه منتقل شده بود، در سن ۷۶ سالگی در پاریس درگذشت. کیارستمی در اسفند‌ ماه سال گذشته به دلیل مشکلات گوارشی که گفته می‌شد سرطان روده است در بیمارستان بستری شد و چهار عمل جراحی را پشت سر گذاشت. پس از چهار ماه سپری کردن مراحل درمان در ایران، به پاریس رفت. انتقال کیارستمی به پاریس به تصمیم خود او و برای تکمیل مراحل درمان بود. 

11 تیر 1395

«بردمن» (مرد پرنده‌ای) با کسب چند جایزه از اسکار فیلمی آتشی‌مزاج و افسارگسیخته و یک کمدی - تراژدی با آمیخته‌ای از واقعیات سخت و گریزهای خیال گونه است. کارگردانی این فیلم با الخاندرو گونزالز اینیاریتو کارگردان ۵۱ ساله مکزیکی است که فیلم‌هایی مثل ۲۱گرم و بابل را در کارنامه خود دارد.

23 خرداد 1395

خودش بارها گفته که اگر در حال ساختن فیلم نباشد، انگار دیگر زنده نیست و از هم‌اکنون، مشغول فیلم ۴۵ است، با شرکت «اما استون». از سال ۱۹۷۳ یعنی حدود ۴۰ سال پیش تاکنون، کمتر سالی هست که در آن وودی آلن فیلمی بیرون نساخته باشد، ولی پرکار بودن، هر چند انضباط و تعهد لازم را دارد، ولی حاصل آن لزوما همیشه شاهکار سینمایی نیست، هر چند که فیلم‌های وودی آلن محک خودشان هستند، و بنابراین، موفقیت هر فیلم او در مقایسه با فیلم‌های دیگرش سنجیده می‌شود.