آذر احمدی
هم‌نشینی ظریف خار و سنگ، با درخشش ناباورانه گل‌ها در فرم‌هایی غیر منتظره، در کوه‌های شیراز، الهام‌بخش شکل‌گیری مجموعه‌ای به نام «کوه‌های شیراز» شد. از مدت‌ها قبل تمایل داشتم مخاطب را به شیوه‌ای ظریف در ایجاد جلوه بصری تابلوهایم دخیل کنم و وجود حجم‌های کوچک و نخ‌های دوخته‌شده و بیرون زده از بوم به این منظور است. با تغییر زاویه نورپردازی و با حرکت بیننده از جانب اثر تا روبه‌رو، تابلوها جلوه‌های متفاوتی می‌گیرد که به کشف یک بوته بسیار کوچک خار، در لابه‌لای سنگ‌های سخت کوه می‌ماند.
کوه‌های شیراز بدون عشایر آن ناقص می‌نمود پس آثار دیگری در دل «کوه‌های شیراز» شکل گرفت که متأثر از سیاه چادرها، بافته‌ها و دام‌های عشایر است. آنچه امروز به نمایش درآمده، منتخب آثار کوچک‌تر این مجموعه است.
درحالی‌که «کوه‌های شیراز» متأثر از بیرون است هم‌زمان آثاری شکل گرفت که بیشتر متأثر از درون من است؛ و تقابل دو وجه از وجود انسان را نمایش می‌دهد. آن را «جان» و «آدم» نامیدم این مجموعه روابط نزدیک و خاص روباه و خروس را نمایش می‌دهد. خروس نماد آدم و روباه نماد جان اوست. زمانی که آدم و جانش هماهنگ و همسو می‌شود، دنیای رنگین شهود و شوق رؤیت می‌شود و دیدهٔ زیبا نگر شکل می‌گیرد ولی گاهی جان، دربند می‌شود، باور نمی‌شود، یا از دیدهٔ سطح نگر، به دیدهٔ دشمن نگریسته می‌شود و این‌چنین «جان» دشمن «آدم» محسوب می‌شود. چنانچه مرگ را در تقابل زندگی می‌دانند، جان هم در تقابل با جسم فرض می‌شود و این آغاز بر هم خوردن تعادل است.
نمایشگاه نخاشی «کوه‌های شیراز» از 14 تا 26 اردیبهشت ماه 1397 ساعت 16 تا 20 در پژوهشکده هنر، معماری و خلاقیت «پنج اوج هفت» شهر اصفهان دائر می‌باشد.
